Środowisko uczenia się opiera się na wzajemnym oddziaływaniu czterech elementów. Są nimi:
Na tak rozumiane środowisko uczenia się składają się trzy wymiary:
Zmieniając środowiska uczenia się, nie możemy uniknąć pytania „po co to robimy?”.
Jeżeli w nowych budynkach mamy nauczać tymi samymi metodami pedagogicznymi, co w budynkach starych, to zmieniamy jedynie opakowanie, a nie zawartość.
Jeżeli mamy zmieniać ustawienie ławek w klasie tylko po to, aby skuteczniej zamykać uczniów w skostniałej formie testów i sprawdzianów, to nie otwieramy szkoły. Zmieniamy tylko jej wystrój.
Jak powinna więc wyglądać prawdziwa zmiana?
Przede wszystkim najważniejszy jest pomysł na nauczanie.
Dopiero za nim powinny iść zmiany w przestrzeniach edukacyjnych.
Jeśli zmiany mają być trwałe, a nie powierzchniowe – przygotuj się na to, że nie wystarczy zmienić jednego obszaru w edukacji.
Myśląc o zmianie środowiska uczenia się, należy zatem pamiętać o tym, że wszystkie trzy obszary – architektoniczny, społeczny i wirtualny – są ze sobą powiązane, a wszelkie transformacje powinny być dostosowane do rewizji celów i metod nauczania.
Przed Tobą pierwsze zadanie.
Wyobraź sobie, że nie ogranicza Cię czas ani budżet. Jak wygląda Twoja szkoła marzeń? Jacy nauczyciele w niej pracują? Jak wyglądają klasy? Boisko? Korytarze i szatnie? W co wyposażony jest pokój nauczycielski? Jak wyposażona jest szkoła? Jacy nauczyciele w niej pracują? Jakimi charakteryzują się cechami?
Kim są uczniowie Twojej wymarzonej szkoły? Czego chcesz Ty ich nauczyć? Czego możesz nauczyć się od nich? Jakimi kompetencjami wykazują się uczniowie?
