W tej części, mówiąc o wirtualno-technologicznych aspektach środowiska uczenia się, będziemy poruszać nie tylko kwestie infrastruktury, sieci i urządzeń komputerowych. Piszemy także o sprawach mniej uchwytnych, ale kluczowych – procesach uczenia zachodzących po części w klasie, a po części w „niewidzialnej” przestrzeni wirtualnej. Uwagę poświęcimy także zmianom, jakie muszą zajść w podejściu osób nauczających.
Zapewnimy Ci nie tylko solidną dawkę teorii, ale poznasz także historie wielu szkół, które w praktyce zmagały się z podobnymi jak Twoje wyzwaniami. Jesteśmy przekonani, że te przykłady zainspirują Cię do wprowadzenia wielu pozytywnych zmian.

O bogatym i elastycznym środowisku uczenia się w przestrzeni wirtualno-technologicznej możemy mówić wówczas, gdy zapewnia ono swoim użytkownikom:
- aktywne i interaktywne uczestnictwo
- możliwość współpracy zespołowej
- wyszukiwanie i dzielenie się informacją
- możliwość dyskusji i prezentacji
- konstruowanie wiedzy
- aktywności prowadzone zarówno przez nauczyciela, jak i uczniów
- łączność, dostęp do ekspertów
- dostęp do lokalnych i globalnych sieci
- spersonalizowany tryb uczenia się